Δρομολόγια Παρ 12 Ιαν 2024

Αγαπημένε μου αναγνώστη, πώς είναι η διάθεσή σου σήμερα;

Χαίρεσαι που βρέχει. Το αυτό. Ευλογία το νεράκι και μας έρχεται και τσάμπα…

Όσο και να πηγαίνει χαμένο, όλο και κάτι μένει.

Εσύ έμεινες στο «τσάμπα»…

Σε καταλαβαίνω. Δωρεάν δίνεται στη γη, το χρυσοπληρώνουμε εμείς. Και να το προσέχαμε… Αλλά μπα…

Τέλος πάντων. Δεν θέλω να γκρινιάξουμε λέγοντας τα ίδια και τα ίδια.

Πάμε για άλλα, λίγο ευχάριστα.

Που λες, έχουμε τις νέες διοικήσεις μας και στο δήμο, εντάξει, παρέμεινε ο «στενός κύκλος» αλλά εμπλουτίστηκε με νέα πρόσωπα, αλλά και στο επαρχείο.

Ναι χαίρομαι.

Όχι καλέ, δεν περιμένω να έρθουν όλα τούμπα. Αλίμονο!!!

Ήδη στο δήμο φάνηκαν τα πρώτα σημάδια του «αποφασίζω και διατάζω…» όπως και παιδιάστικες δικαιολογίες, αλλά και πάλι, κάτι μέσα μου μού λέει πως, ό,τι έγινε – εννοώ το πώς κλήθηκε να συνεδριάσει το δημοτικό συμβούλιο και το πώς ξε-κλήθηκε - έγινε λόγω συνήθειας και τίποτα παραπάνω.

Θέλω να πιστεύω πως θα πρυτανεύσει η λογική και δεν θα ξαναζήσουμε τις «ένδοξες» στιγμές του παρελθόντος.

Ναι, σου το ‘πα. Δεν θέλω γκρίνιες.

Όμως, δεν σου κρύβω πως το «ύφος» της Κικής Μακρή στην παρέμβασή της με εξέπληξε, με προβλημάτισε, μου χτύπησε καμπανάκι βρε αδελφέ…  

Γιατί; Χμμμ, διότι την έχουμε συνηθίσει να μιλάει σε ήπιους τόνους, με επιχειρήματα, αποφεύγοντας  χαρακτηρισμούς που θα προκαλέσουν. Τώρα όμως φαίνεται ότι δεν κρατήθηκε. Μιλά για «αλαζονεία», για «υπόγεια συμπεριφορά που «προκαλεί θυμό και φυσιολογικές αντιδράσεις», για «πολιτική χειρίστης ποιότητας που ικανοποιεί όμως το "εγώ", ελλείψει ικανοτήτων», για να καταλήξει στο συμπέρασμα πως, όλη αυτή η συμπεριφορά «μοιάζει με σαδισμό, αρρώστια...».

Φαντάσου!!! Για να φτάσει η Κ. Μακρή να περιγράφει την κατάσταση με τέτοιες εκφράσεις και η «απάντηση» να είναι άλλα κι άλλα, κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας…

Αλλά και πάλι σου λέω. Θέλω να πιστεύω πως δεν θα κυλήσει έτσι ο χρόνος. Κάτι θα γίνει και θα αλλάξει η ρότα. Κάτι επιβάλλεται να γίνει.

Αλλάζουμε θέμα;

Ωραία.

Πάμε στη συνέντευξη με τον αγαπημένο μου φίλο γιατρό Μανώλη Ουρανό. Μπορεί να ήταν συγκινησιακά φορτισμένη – κάποιες στιγμές πολύ έντονα - αλλά είναι από αυτές τις λίγες που θα κρατήσω στο «σεντούκι» μου.

Συζητάγαμε περίπου τέσσερις ώρες, ναι, τέσσερις ώρες!!!

Δυστυχώς όμως, σε μια συνέντευξη δεν «χωράνε» όλα. Αλλά να σου πω, δεν ήταν και ανάγκη να χωρέσουν. Τον Μανώλη τον γνωρίζουν εκατοντάδες συμπολίτες. Έχει «θρέψει» γενιές και γενιές που λέει ο λόγος. Δεν περίμεναν να μάθουν τον χαρακτήρα του μέσα από μια συνέντευξη…

Τόσο δοτικός, τόσο αυθεντικός, τόσο Άνθρωπος, τόσο «ωραίος»!!!

Δεν γράφω άλλα, διότι ξέρω ότι θα «στραβώσει» και είναι κάτι που δεν θέλω.

Αγαπημένε μου, θα μου επιτρέψεις για μια ακόμα φορά να κλείσουμε τη σημερινή μας κουβεντούλα με αυτό που, όπως πολύ καλά ξέρεις, αγαπώ πολύ. Με αποφθέγματα.

Σήμερα διάλεξα κάποια του Τσαρλς Μπουκόφσκι, του Αμερικάνου αντισυμβατικού ποιητή, του «αλήτη» όπως αυτοχαρακτηριζόταν…

Έχει πει μεταξύ άλλων:

«Η διαφορά μεταξύ δημοκρατίας και δικτατορίας είναι ότι στη δημοκρατία ψηφίζεις πρώτα και παίρνεις διαταγές μετά. Στη δικτατορία, δεν χρειάζεται να χάσεις τον καιρό σου ψηφίζοντας».

«Αν καταφέρεις να ξεγελάσεις κάποιον δεν σημαίνει ότι είναι χαζός. Απλά σημαίνει ότι δεν είσαι άξιος της εμπιστοσύνης του».

«Η λογοκρισία είναι εργαλείο αυτών που νιώθουν την ανάγκη να κρύβουν πραγματικότητες από τον εαυτό τους κι από άλλους».

Σε χαιρετώ.

Zogas_dimitris