Πόσες φορές έχουμε συζητήσει το θέμα;
Πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί, τι είναι αυτό που μας κάνει να παρακολουθούμε ως θεατές το τι συμβαίνει ή δεν συμβαίνει στον τόπο μας;
Πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί, γιατί δεν αντιδρούμε όταν ακούμε πολιτικούς να λένε διάφορα, σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσουν τις επιλογές τους;
Πάρα πολλές, δυστυχώς.
Δεν θα μείνω σε αυτό καθ’ αυτό το ζήτημα που ξεκίνησε ο αγαπημένος φίλος Γιώργος Πασσανικολάκης και συνέχισαν κι άλλοι. Στην έλλειψη γηπέδων και στην εγκατάλειψη αυτών που υπάρχουν.
Ούτε καν σε αυτό που άπαντες οι διοικούντες δηλώνουν με περίσσιο θράσος «εμείς δίνουμε λύσεις», «εμείς διορθώνουμε λάθη του παρελθόντος», «εμείς φροντίζουμε για εσάς», «εμείς, εμείς, εμείς….»!!!!
Αυτό που με απασχολεί διαχρονικά και αδυνατώ να δώσω μια εξήγηση που να στέκει, είναι το γιατί μια χούφτα άνθρωποι δεν μπορούν να συνεννοηθούν. Σκέτη Βαβέλ ο τόπος!!! Λες και ο καθένας μιλάει μία άγνωστη «γλώσσα»!!!
Γιατί θα πρέπει καλά και σώνει να εμμένουν σε κάτι ενώ βλέπουν (σε διαφορετική περίπτωση, εάν δηλαδή δεν το βλέπουν, είναι είτε ανίκανοι είτε τυχοδιώκτες) ότι δεν ισχύει;
Τόσος εγωισμός; Τόση αλαζονεία;
Το να υπάρχουν διαφορετικές πολιτικές απόψεις και κατανοητό και θεμιτό και δημοκρατικό.
Το να γίνεται όμως προσπάθεια να βαφτεί το άσπρο μαύρο ή το αντίθετο, τι φανερώνει; Πες μου σε παρακαλώ.
Ακούμε συχνά να λένε οι πολιτικοί μας, τοπικά και γενικά, ότι, κάνουν ή κάνανε όσα υπόσχονταν προεκλογικά. Κι εμείς δεν βγάζουμε άχνα!!!
Αν ανατρέξουμε στις προεκλογικές τους δεσμεύσεις και υποσχέσεις, θα διαπιστώσουμε ότι, όχι μόνο δεν έκαναν όσα έλεγαν, αλλά τα σκατώσανε.
Πλείστα τα παραδείγματα, αλλά δεν θα μπω σε πειρασμό να αναφέρω ούτε ένα.
Απλά, θα σε ρωτήσω: Είδες εσύ καμιά διαφορά στην καθημερινότητά σου τα τελευταία χρόνια;
Αντιλαμβάνεσαι ότι δεν σε ρωτάω για την προσωπική σου ζωή… Όχι φίλε μου, οφείλω να το πω και να το διευκρινίσω διότι, κάποιοι κουτοπόνηροι μετατρέπουν την κριτική για την πολιτική τους συμπεριφορά σε επίθεση κατά της προσωπικής τους ζωής…
Ναι, πίστεψέ το. Συμβαίνει και αυτό.
Επανέρχομαι.
Τι άλλαξε αυτά τα χρόνια;
Τίποτα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά τα πράγματα χειροτερεύουν.
Τι είπες; Χάσανε τον προσανατολισμό τους;
Ε όχι δα!!! Μια χαρά είναι ο προσανατολισμός τους. Εκεί που θέλανε, εκεί ακριβώς πάνε.
Και καλά κάνουν διότι, σε ξαναρωτάω. Υπάρχει αντίδραση; Όχι. Άρα, εμείς τους στρώνουμε δρόμο κι αυτοί τον περπατάνε.
Δεν αντέχω όμως, θα σου πω δυο απλά παραδείγματα:
Πρώτον: Εκατομμύρια ευρώ θα δίνανε, δώσανε (δεν ξέρω ακριβώς τι συμβαίνει τόσα χρόνια) για τον επαρχιακό. Όμως, όσο πάει και χειροτερεύει η κατάσταση.
Δεύτερον: Θα φροντίζανε να σώσουν ό,τι έχει απομείνει από την βιομηχανική και πολιτιστική μας κληρονομιά. Διαπίστωσες κάτι να σώζεται; Όχι. Το αντίθετο. Την ξεπουλάνε.
Αποκαρδιωτικά όλα αυτά.
Κι όμως. Στους προεκλογικούς τους λόγους πάλι θα λένε τι πετύχανε, συγκρίνοντας εαυτούς με τους προηγούμενους (έχει καταντήσει αηδία πια αυτό!!!), αλλά και το γιατί απέτυχαν κάποια από τα σχέδιά τους. Θα φταίει ο κορωνοϊός, οι βροχές, οι καύσωνες, οι υποστελεχωμένες υπηρεσίες, ο πόλεμος, η ενέργεια…
Πάντα κάτι θα υπάρχει έξω και πέρα από αυτούς.
Και ξέρεις γιατί συμβαίνει αυτό;
Διότι εμείς βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Τσιτάτο αυτό, αλλά με αξία.
Βλέπουμε το δρομάκι που ασφαλτοστρώθηκε ή το λουλούδι στο παρκάκι ή το βάψιμο ενός σχολείου (τυχαία η επιλογή μου… υπάρχουν μύρια όσα…) και δεν θέλουμε να παραδεχτούμε ότι, όσα γίνονται είναι μεν καλοδεχούμενα, αλλά αποσπασματικά και φτιασιδώματα. Σχεδιασμός για το πού πάμε, δεν υπάρχει.
Οι «στόχοι» που επικαλούνται είναι απλά ευσεβείς πόθοι ή λόγια του αέρα. Διαλέγεις και παίρνεις.
