Δρομολόγια Παρ 10 Μαϊ 2024

Αγαπημένε μου, θέλω τόσο πολύ να συζητήσουμε, μου αρέσει τόσο πολύ η παρέα σου, αλλά πώς να στο πω… Δεν έχω θέμα!!

Απορείς;

Χμμμ, δίκιο έχεις. Δεν είναι δυνατόν κάθε φορά να έχω τόσα να σου πω και μάλιστα να μην μπορώ  να επιλέξω ένα - δυο και σήμερα τίποτα…

Καμία «έμπνευση».

Κοιτάζω αριστερά, κοιτάζω δεξιά, στρέφω το βλέμμα στη θάλασσα που αγαπώ, αλλά και στο βουνό που θαυμάζω, όμως τζίφος.

Βρε λες να τα βρήκα με την «κανονικότητα» και τίποτα να μη με τσιγκλάει; Λες;

Απαπαπαααα!!!

Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω. Με τρομάζει.

Άιντε να δούμε τι θα πούμε και σήμερα.

Ούτε να σκέφτεσαι τις ευρωεκλογές. Συγνώμη για το ύφος μου, αλλά όταν ακούω διάφορα «μηνύματα» όπως λ.χ. για τη δύναμη της ψήφου μας ή για ένα καλύτερο αύριο που ποτέ δεν έρχεται, τεντώνω…

Γιατί; Μα είναι ερώτηση αυτή; Εσύ δηλαδή, όταν ακούς όλα αυτά τα «εμπριμέ» παραμένεις ήρεμος;

Ναι καλέ μου, η ψήφος μας έχει δύναμη, μη σου πω τη μεγαλύτερη όλων.

Όμως, για παράδειγμα, όταν όλοι μας λέμε ότι θέλουμε, σωστή φροντίδα υγείας (δεν λέω καλύτερη διότι δεν έχουμε καν καλή…) και σκορπιζόμαστε στους πέντε ανέμους ψηφίζοντας αυτούς που αποδεδειγμένα περί άλλων τυρβάζουν, πες μου σε παρακαλώ, για ποια ψήφο μιλάμε; Διότι, δεν γίνεται να μην γνωρίζουμε πως κάποιοι μας κοροϊδεύουν. Δεν γίνεται.

Παρτάκηδες είμαστε, βολεψάκηδες είμαστε, ωχαδερφιστές είμαστε, ότι άλλο θες είμαστε, αλλά όχι ηλίθιοι.

Άρα, γνωρίζουμε.

Άρα, δεν δικαιολογούμαστε (κατά το «δικαιούμαστε») δια να ομιλούμε.

Τώρα, κατά πόσο θα «δυναμώσουμε» με την ψήφο μας κάποιους πολιτικούς σχηματισμούς, το συζητάμε.

Αν και μεταξύ μας, δεν θέλω να το συζητήσουμε. Ο καθένας μας έχει την άποψή του, είναι απόλυτα σεβαστή, αλλά όπως είπαμε παραπάνω, γνωρίζει το αποτέλεσμα της ψήφου του.

Αυτό που μου επιτρέπω να πω, είναι, τουλάχιστον ας μην πάει στον «κουβά», δηλαδή, εκεί που ούτως ή άλλως γνωρίζει ο καθείς πως του βγάζουν τη γλώσσα.

Τι είπες;

Ναι αγαπημένε μου, συμφωνώ απολύτως. Οι περισσότερες εκεί θα πάνε.

Το γιατί, ας το απαντήσουν οι «ειδικοί».

Ουφ…

Δεν αισθάνεσαι ότι επαναλαμβανόμαστε;

Στο είπα. Δεν έχω θέμα…

Όχι. Σε παρακαλώ, ας μην ασχοληθούμε και σήμερα με τον τουρισμό, την ακρίβεια, κ.λ.π. κ.λ.π.

Ας κάνουμε έναν «περίπατο» με το μυαλό μας. Ας πάμε κάπου αλλού, κάπου που δεν υπάρχει άγχος, πίεση, νοσηρότητα, εξαθλίωση, πόνος και δυστυχία.

Εντάξει. Στην υπερβολή του στο είπα, δεν κυριολεκτώ.

Τι προτείνω;

Α, εύκολη η απάντηση. Μια βουτιά στη θάλασσα. Είναι σωτήρια σου λέω.

Ακόμα κι αν δεν την συμπαθείς, θα μπεις, θα τουρτουρίζεις, θα βρίζεις την τύχη σου (!!!) και θα ξεχαστείς…

Μη γελάς. Δοκιμασμένη «συνταγή» σου λέω.

Η θάλασσα δεν είναι μόνο νερό.

Θυμάσαι τι είχε γράψει ο Οδυσσέας Ελύτης; «Πώς να εξηγήσεις τη θάλασσα σε αυτούς που την κοιτούν και βλέπουν μόνο νερό…;;».

Θα μου πεις τώρα, τι σχέση έχει η θάλασσα με την ψήφο;

Καμία φίλε μου. Μα καμία…

Απλά, με την ψήφο τσιτώνεσαι (λες ότι περιμένεις το καλύτερο ή βαυκαλίζεσαι…), ενώ με την θάλασσα ηρεμείς. Καρατσεκαρισμένο…

Τι λες; Πάμε βουτιά;

Zogas_dimitris