Όταν αποφάσισα να το συζητήσω μαζί σου, σκέφτηκα να βρω την ετοιμολογία της λέξης «ανθρωπιά».
Το γκουγκλάρισα (!!!) και δες τι γράφει το Βικιλεξικό: «ανθρωπιά είναι η ιδιότητα αυτού που είναι καλός άνθρωπος, που έχει καλοσύνη και νοιάζεται για τον συνάνθρωπό του».
Σε «φώτισε» ε;;; Και μένα…
Μα φίλε μου, εάν είσαι αυτό που λέμε «καλός άνθρωπος», θα ‘χεις και την ανθρωπιά.
Τέλος πάντων. Να ‘χαμε να λέγαμε.
Μου ‘λεγε η μάνα μου: Παιδάκι μου, την ανθρωπιά δεν την μαθαίνεις όπως μαθαίνεις τη δουλειά. Την ανθρωπιά ή την έχεις ή δεν την έχεις. Δεν γίνεται σήμερα να κάνεις το «καλό» και αύριο το αντίθετο, ρίχνοντας την ευθύνη σε κάποιον άλλο…
Ας σοβαρευτούμε λίγο αγαπημένε μου.
Τελικά, τι είναι η ανθρωπιά; Μίλα λίγο πιο δυνατά, δεν σε ακούω…
«Ανθρωπιά είναι ο τρόπος που επιλέγεις να ζήσεις τη ζωή προσφέροντας τη βοήθειά σου σε όσους το έχουν ανάγκη. Είναι η καλοσύνη, η αγάπη και το ενδιαφέρον για το συνάνθρωπό σου. Είναι στάση ζωής!»
Να σε φιλήσω. Τα είπες τέλεια!!! Αυτό το «είναι στάση ζωής» και όχι ακορντεόν προσθέτω, με εκφράζει απόλυτα.
Το συζήταγα τις προάλλες με μια κοινή μας φίλη και ξέρεις τι μου είπε; Δεν το θυμάμαι ακριβώς, αλλά θα σου πω το ρεζουμέ: «Κάθε ένας άνθρωπος από εμάς, έχουμε μέσα μας ένα κενό το οποίο δεν καλύπτεται μόνο με την ικανοποίηση των δικών μας αναγκών, αλλά και εκείνων που μας χρειάζονται. Είναι ανάγκη μας να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους. Είναι ένα διαφορετικό είδος ανάγκης που δεν καλύπτεται με απόκτηση νέων υλικών αγαθών. Δεν έχει να κάνει με τα είδη των αναγκών που μας έχουν διδάξει έως τώρα. Είναι η ψυχική ευχαρίστηση που νιώθουμε όταν βοηθάμε τους άλλους, η προσωπική υπερηφάνεια που μας εμψυχώνει να συνεχίσουμε».
Καλό ε!!!
Μέσα σε λίγες αράδες όλο το νόημα!!!
Τώρα που το συζητάμε, θυμήθηκα κάτι που λέγαμε πριν μερικές μέρες όταν σχολιάζαμε τα νούμερα που έβγαζε στο «δελτίο των 6» ο γνωστός καθηγητής και ενίοτε μιλούσε για «στοιχήματα». Λέγαμε λοιπόν ότι, το μεγάλο στοίχημα δεν είναι μόνο οι αριθμοί των κρουσμάτων, των διασωλημένων και των «άτυχων», δεν είναι καν τα στατιστικά εφευρήματα που επινόησαν οι στατιστικολόγοι για να μελετούν ένα φαινόμενο. Το πραγματικό στοίχημα είναι οι αριθμοί να μην καταπιούν την ανθρωπιά, την αλληλεγγύη, τη συμπαράσταση, την κατανόηση, την αίσθηση της απόγνωσης και του πόνου του διπλανού σου. Αυτού που «βρέθηκε θετικός» ή του άλλου που «βρέθηκε στην ανεργία» ή του άλλου...
Για να κλείσουμε όπως ξεκινήσαμε, εκτιμώ πως, σε κάθε «κρίση» που περνάμε, δεν δοκιμάζεται μόνο η υγεία ή τα οικονομικά μας, αλλά και η ανθρωπιά, για να μην σου πω μόνο αυτή και με πεις χαμένη στο διάστημα….
«Ανθρωπιά σημαίνει να αντιλαμβάνεσαι την αγωνία και να προσπαθείς να την καταλαγιάσεις, τη μοναξιά και να προσπαθείς να την αμβλύνεις, το άγχος και να προσπαθείς να το δαμάσεις, την πείνα και να προσπαθείς να την κορέσεις, την ακύρωση και να προσπαθείς να την ανατρέψεις. Δεν υπάρχει ανθρωπιά α λα καρτ, ούτε επιλεκτική ευαισθησία» διάβασα κάπου και συμφωνώ απόλυτα.
Και κάτι ακόμα. Δεν μπορώ να αντισταθώ… Θα στο πω.
Αυτό το «όλοι μαζί», εκτός του ότι με παραπέμπει στο τραγικό «όλοι μαζί τα φάγαμε», δεν αφορά στον ιό. Όχι φίλε μου. Έχει να κάνει με το τι θα ακολουθήσει και φυσικά, ποιος θα πληρώσει το «μάρμαρο». Ήδη, το πάνε λάου λάου να μας κάνουν να πιστέψουμε πως, η οικονομική ανέχεια, ο εργασιακός μεσαίωνας (κάποια στιγμή οφείλουμε από σεβασμό στον εαυτό μας να το παραδεχτούμε), οι απολύσεις, οι ελαστική εργασία, το τσάκισμα των μικρών οικογενειακών επιχειρήσεων κ.λ.π. κ.λ.π. είναι… συνεισφορά!!!
Και μη διανοηθείς να αντιδράσεις. Η καταστολή είναι εντός των πυλών. Οι διαχειριστές της κατάστασης θα προφασιστούν τη δική τους ανθρωπιά, θα σε χαρακτηρίσουν αντικοινωνικό και… τρεχάτε ποδαράκια μου!!!
Και βέβαια πλάκα σου κάνω. Κοίτα να δεις που παρά λίγο να το πιστέψεις!!!
Άκου θα τρέξεις!!! Δεν θα τρέξεις. Θα μείνεις και θα γίνει της καταστολής το κάγκελο.
Πόσο να αντέξεις πια!!!
