Ακόμα κι εάν δεν τις θυμάται ή δεν τις γνωρίζει, την έχει δει και «θαυμάσει» μέσα από μερικές αθάνατες ελληνικές ταινίες της τότε εποχής.
Οι περισσότερες ήταν μια ευκαιρία για τους ανθρώπους, κύρια μεροκαματιάρηδες, μισθωτούς και μικροεπαγγελματίες, κάνοντας αιματηρές οικονομίες να καταφέρουν αγοράσουν ένα οικοπεδάκι με το όνειρο να βάλουν ένα «κεραμίδι» πάνω από το κεφάλι τους.
Με τα χρόνια και με την άνοδο της αστυφιλίας προς τα μεγάλα αστικά κέντρα, «γεννήθηκαν» οι οικισμοί.
Παρόμοια κατάσταση και στην Κω, η οποία όμως δεν «γεννήθηκε» λόγω των αγγελιών και των διαφημίσεων, αλλά λόγω του τουρισμού…
Η «βάση» της όμως ίδια, παρά το ότι στο νησί μας υπάρχει το Κτηματολόγιο.
Με τα χρόνια ενώθηκε σχεδόν η πόλη με το Ζηπάρι, «γεμίζουν» οι δύο πλευρές του επαρχιακού με επιχειρήσεις αλλά και κατοικίες, οι οποίες ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια και στα υψίπεδα…
Εννοείται ότι, τα περισσότερα κτίσματα ανήκουν στην εκτός σχεδίου ζώνη, που απλά σημαίνει, χωρίς πολεοδομικό σχέδιο με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Όπως έχουμε αναφέρει σε ρεπορτάζ της εφημερίδας μας, με απόφασή του το Συμβούλιο της Επικρατείας έφερε τα πάνω κάτω. Δεν αναγνωρίζει ιδιοκτησίες που δεν «βλέπουν» σε αναγνωρισμένο δρόμο ή κοινόχρηστο χώρο, παρά το ότι αυτές έχουν χτιστεί με νόμιμες άδειες από τις κατά τόπους πολεοδομίες.
Η κυβέρνηση άφησε το θέμα ξεκρέμαστο, δηλαδή, έθεσε χιλιάδες μικρο-ιδιοκτήτες σε ομηρία. Εάν τελικά η απόφαση του ΣτΕ «σφραγιστεί» και με νόμο, δεν είμαστε σε θέση να πούμε πόσες θα είναι οι χιλιάδες των συνανθρώπων μας των οποίων θα κριθεί παράνομη η ιδιοκτησία τους, παράνομοι οι δρόμοι που τους οδηγούν προς αυτήν, παράνομοι γεωργοί, επιχειρηματίες, κ.ο.κ.
Δεν είμαστε επίσης σε θέση να αναλογιστούμε το εύρος αυτού του «εγκλήματος» το οποίο θα διαπραχθεί στο όνομα της αυθαίρετης δόμησης… Εκτιμούμε πως αυτός ο ισχυρισμός είναι άλλοθι για να χαθεί κάθε ίχνος μικρο-ιδιοκτησίας στον τόπο μας προς άγραν των «μεγάλων».
Είθε να κάνουμε λάθος.
Ένα άλλο θέμα που μας ταρακούνησε – και δεν είναι δυστυχώς η πρώτη φορά – είναι η περίπτωση ενός πλειστηριασμού, η περιγραφή του οποίου μας συντάραξε.
Σε σχετικό δημοσίευμα διαβάσαμε ότι, στην Χαλκιδική, αστυνομικοί πέταξαν έξω από το σπίτι του 81χρονο ανάπηρο με την οικογένειά του
«Δεν προλάβαμε να πάρουμε ούτε τα ρούχα μας, ούτε τον φορτιστή για το αμαξίδιό του» καταγγέλλει η κόρη του μετά την εισβολή της αστυνομίας για λογαριασμό των «κορακιών» αλλάζοντας τις κλειδαριές. Για ώρες ο απελπισμένος άντρας παρέμενε στην αυλή του κλειδωμένου πλέον σπιτιού που είχε φτιάξει με τους κόπους μιας ζωής, για να δει να το εκπλειστηριάζουν τα funds έναντι πινακίου φακής
Όπως ειδικότερα αναφέρουν, ύστερα από δύο αποτυχημένες απόπειρες τις προηγούμενες μέρες να κάνουν έξωση στον ηλικιωμένο ανάπηρο, τελικά η Ελληνική Αστυνομία εκπλήρωσε τον σκοπό της και πέταξε έξω τον ίδιο και την οικογένειά του, για να παραδώσει το σπίτι στον «επενδυτή» από τη Βόρεια Μακεδονία που το «χτύπησε» σε πλειστηριασμό!
«Ήρθαν πρωί πρωί, άρπαξαν τον πατέρα μου, τον έβγαλαν έξω και άλλαξαν αμέσως τις κλειδαριές. Το αναπηρικό του καροτσάκι ήταν αφόρτιστο και δεν τον άφησαν να πάρει ούτε καν τον φορτιστή! Ούτε τα ρούχα μας, τίποτε... Ηταν τόση η αγωνία τους να μας βγάλουν έξω, που έχασαν το κλειδί από την καινούργια κλειδαριά και μετά απ’ αυτά την άλλαξαν δεύτερη φορά» είπε στην «Εφ.Συν.» η κόρη του Αναστασία.
Η αστυνομία έφυγε και τη θέση της πήρε φύλακας ιδιωτικής εταιρείας σεκιούριτι, τον οποίο προφανώς εγκατέστησε ο νέος ιδιοκτήτης.
Ποια άραγε θα είναι η από δω και πέρα ζωή αυτών των ανθρώπων αλλά και εκατοντάδων άλλων που είχαν ή θα έχουν την ίδια «τύχη»; Ποιο κράτος είναι ή θα βρεθεί στο πλευρό τους;
Αγωνιώδη ερωτήματα που περιμένουν απαντήσεις;
