Οι εποχές κατά τις οποίες οι συνεδριάσεις διακρίνονταν για τον πολιτικό πολιτισμό τους, παρά τις όποιες εντάσεις και διαφοροποιήσεις ως είναι λογικό και απόλυτα θεμιτό, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Στην εποχή μας ή για να ακριβολογούμε, τα τελευταία αρκετά χρόνια, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, κυριαρχούν οι ύβρεις, οι ανάρμοστες συμπεριφορές, οι προσωπικές αναφορές και οι χαρακτηρισμοί, θυμίζοντας παιδική χαρά δίχως όμως τα γέλια και τις χαρές…
Σε μια άτυπη έρευνα του «Σ», διαπιστώθηκε πως είναι ελάχιστοι οι συμπολίτες μας που παρακολουθούν τις συνεδριάσεις!!! Δυστυχώς.
Το ανώτατο όργανο του δήμου μας, το όργανο που λαμβάνει αποφάσεις για το μέλλον του τόπου, έστω και υπό την κρατική «εποπτεία», δεν χαίρει της εκτίμησης των δημοτών.
Τις πταίει; Μα, το ίδιο το όργανο. Ήτοι, οι συμμετέχοντες σε αυτό.
Εκτός όλων των παραπάνω που αναφέραμε τα οποία προκαλούν την αποστροφή πολλών, ένα άλλο σημείο που ενισχύει αυτό το συναίσθημα είναι οι ατέρμονοι μονόλογοι του δημάρχου. «Συνήθεια» διαχρονική των αρχόντων μας…
Δυστυχώς, οι περισσότεροι δεν έχουν αντιληφθεί το τι προκαλούν με την εν λόγω «συμπεριφορά τους». Δεν είναι δε λίγες οι φορές που διαπιστώνουμε αλαζονεία στις τοποθετήσεις τους. Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα. Άλλωστε, δεν είναι οι πρώτοι…
Παλιά μας ξάφνιαζε, τώρα μας αηδιάζει.
Κάποιος είπε: «Ίδιον των πολιτικών που θέλουν να λέγονται "μεγάλοι πολιτικοί" είναι να μετράνε τα λόγια τους». Έτσι πρέπει να είναι, αλλά δεν είναι. Η αμετροέπεια κύριο χαρακτηριστικό τους, όπως και η φτηνή πολιτική.
Δεν ισοπεδώνουμε. Μακριά από εμάς αυτή η λογική. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Κατ’ επέκταση, ούτε όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι. Υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις οι οποίες αγωνίζονται με ήθος, προβάλλουν διαφορετικό λόγο, διαφορετικές θέσεις και απόψεις οι οποίες όμως «πνίγονται» από τις φωνασκίες και τη φτήνια.
Ζητούμενο είναι να τις αντιλαμβανόμαστε και να τις επιβραβεύουμε, αν και αυτό θα ήταν περιττό σε έναν πολιτισμένο κόσμο διότι είναι το αυτονόητο. Αλλά είπαμε, φτάσαμε στο έσχατο σημείο να (ανα)ζητούμε το αυτονόητο…
Σταματάμε εδώ την κριτική μας σκέψη, παραθέτοντας μερικά γνωμικά (αγαπημένη συνήθεια…):
- «Φωνή μιαρά, γέγονας κακώς, αγοραίος εί, έχεις άπαντα προς πολιτείαν ά δει». Βρώμικη φωνή, κακή ανατροφή, είσαι χυδαίος, τα έχεις όλα όσα χρειάζονται για να ασχοληθείς με την πολιτική.
Αριστοφάνης, Αρχαίος Έλληνας κωμωδιογράφος (445-386 π.Χ.)
- «Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκεν την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου».
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Έλληνας συγγραφέας (1851-1911)
- «Μια από τις τιμωρίες που δεν καταδέχεσαι να ασχοληθείς με την πολιτική είναι ότι καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροί σου».
Πλάτων, Φιλόσοφος (427-347 π.Χ.)
- «Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου».
Αβραάμ Λίνκολν, Αμερικανός πρόεδρος (1809-1865)
- «Πολιτικός είναι κάποιος που διαιρεί τους ανθρώπους σε δυο τάξεις: σε υποχείρια και σε εχθρούς».
Φρήντριχ Νίτσε, Γερμανός φιλόσοφος (1844-1900)
- «Η εντιμότητα στην πολιτική είναι αποτέλεσμα της δύναμης, ενώ η υποκρισία αποτέλεσμα της αδυναμίας».
Βλαδίμηρος Ίλιτς Λένιν, Σοβιετικός ηγέτης (1870-1924)
